Maging sa makabagong panahon, kasa-kasama pa rin ang nakaririmarim na ugaling pilipino, ang pagiging mapag-imbot, makalamang at ang makapandaya! Sa katabing bahay, sa kabiyak ng may kabiyak, kapatid sa kapatid, sabihin na natin maging sa mga pampubliko at pribadaong tanggapan ay may mga kaganapan ding nanyayari, mga paninira sa kapwa katrabaho, mga tsismosa at tsismosong kapitbahay, ang mga kumakaliwang mga kabiyak na haligi at ilaw ng tahanan, bagkus di alintana ang sama na dulot ng nasabing trahedya, na ang mga anak, magulang ang mag-sasakripisyo at biktima ng mga kahayopan at mapag-husgang dila at mata ng lipunan. Maging sa ibayong dagat naroon ang pagtataksil sa kapwa pilipino ng dahil lamang sa nag-aalimpuyong pag-iimbot, hahamakin ang lahat mapabuti lamang ang katayuan, maging buhay man ang ibuwis. Dangan kilala ang pilipino sa pagiging madasalin, maka-Diyos, sa kagandahang asal, kagalangan at ang pagiging masunurin sa batas, subalit kabaligtaran sa sariling bansang sinilangan, lahat ng kasalaulaan ay nanyayari sa sariling bayan, subalit pag nasa ibayong dagat lubos-lubos ang pag-galang sa bandila at mga alintutunin at batas ng nasabing banayagang bansa, ugaling pilipino-ugaling asal! napaksamang pakinggan subalit totoong nanyayari. Ang pag lapastangan sa sariling bansa ng kapwa pilipino, mga nilalang na hinde makapanamit o makapagsuot ng anumang kasoutan kung hinde rin lang galing sa bansang banyaga, naroon ang labis-labis na pag-galang kung ang tao ay nabibilang sa matataas na lipunan o nakakarangyan sa buhay, naroong hinde pagbuksan ng pinto kung ang papasok ay isang hamak na tindera ng bibingka at suman lamang, naroon ang hinde pagkalooban ng mauupuan ang mga matatanda at may kalong na bata sa mga pampublikong sasakyan, nasaan na kagandahang asal na ating natutunan sa paaralan, marahil ay naiwan sa paaralang pinanggalingan, sayang! Sa panahong ito, atin ng inaani ang kasuklam-suklam na anyo ng henerasyong ating pinaggalingan, henerasyong ating kinagisnan, henerasyong nagbigay ng maling paniniwala sa makabagong hinaharap, ang kumita ng limpak-limpak na salapi. Maging mga diyakulo, pari, obispo ay dawit sa tukso ng salapi, wala na ba tayong puring maipagmamalaki, kungdi ang ugaling pilipino na ugaling asal? Ganyan mo ba nais na ikaw ay maalala at makilala sa iyong pag-panaw sa mundo? tsk! tsk! tsk!
Samutsari:
Manyaring ating isabuhay ang simpleng paniniwala na ating kinalakhan, ang pagbibigay galang sa bawat nilalang sa mundo, maging tao, hayop, halaman at kalikasan, mga biyayang kaloob ng Poong Maylikha, dangay ating pagyamanin! Ang banal na paniniwala ay mag bubunga ng kagandahang asal at hinde ang paghahangad ng salapi. Isapuso, na tayo ay panandalian lamang sa mundong ibabaw, anomang bagay at yaman ay ating iiwan sa susunod na henerasyon kasama na ang kagandahang asal at hinde ang tinatawag na ugaling asal!
