Dapit Hapon

Sa bawat pagdilat ng ating mga mata sa malalim na pagkakahimbing, isang pahina ng ating buhay ang unti-unting nalalagas. Sa ayaw mo man o sa gusto lahat ng nilalang sa mundo ang kahihitnan ay ang kanyang pinangangambahang "Dapit Hapon". May kasabihang hanggang maaga ikaw ay maging masinop sa bawat kikatain,

ilagay sa wasto ang walang pakundangang pag-gastos, hinde sa habang panahon ay mananatiling malakas ang iyong pangangatawan, sa edad ng 20 años, dito na nag-sisimula ang iyong pagiging mapusok at mapag-subok sa lahat ng mga bagay na iyong nakikita, lahat ay ninanais mong makamtan, hahamakin ang lahat makamtan lamang ang ninanais, maging mga pinakamamahal na magulang ay iyong sinusuway, maging maligaya ka lamang sa piling ng iyong mga barkada. Sa edad na 30 años, dito na mga sisimula ang mga pangarap mo sa iyong buhay na nawa ay maging isa ka sa mga sikat o di kaya ay maging isang punong mabunga na tinitingala ng balana, lahat ay hahamakin maging ang iyong katrabaho makamtan mo lamang ang iyong minimithing pangarap, nakalulungkot ngunit katotohanan, ating balikan, ang una ay ang pagsuway sa iyong mga magulang, pangalawa ang pag tampalasan mo sa iyong katrabaho, sa edad ng 40 años, eto na ang takdang panahon ng iyong pag-ilanglang, ang hinde mapigil na pagsikat, nakamtan mo na ang iyong pinaka mimithi, ang katanyagan, salapi at kapangyarihan, ngunit di mo alintana ang pag-gupo ng iyon katawan at paghina ng iyong pananalig sa ating Poong Maylikha, masakit mang animin ngunit pawang katotohanan, sa dinami-dami ng mga taong naging matagumpay sa kanilang minimithi, kadalasan ay salat sa tunay na pag mamahal. Katotohanang pina-kikitaan ka sa dahilang ikaw ay kanilang kinakailangan, na ikaw ay may mahalagang misyon na gagampanan para sa ikatatanyang ng iyong pina-ngangamuhan. Pina-kikitaan ka ng pag-mamahal sa dahilang kailangan pa nila ng iyong salapi, ng iyong pag-gabay. Subalit ang pawang katotohanan ay hinde nasa sa puso, bagkus nasa iyong kakayahan. Malinaw pa sa tubig ng batis na ang lahat ay panandaliaan lamang, darating ka rin sa puntong ikaw ay ipag-tutulakan, kukutyain, pag tatawanan, lalaitin, ang lahat ng yan ay dahilan sa iyong pag-kagahaman sa tagumpay. Ang ating Mahal na Panginoon namuhay ng marangal, ng mababang uri, walang yaman, salat sa pananalapi, walang magarang tahanan at magarang sasakyan, taliwas na taliwas sa ating mga pagkatao. Sa pag dating ng iyong dapit hapon, eto na ang panahon na hinihintay ng lahat ng mga nabubuhay sa mundo, sa bawat katanungan - nagampanan ko ba ang iniatas ng tungkulin sa akin, marahil iisa ang kasagutan. Isang masakit na sumpa sa bawat nabubuhay sa mundo, sumpang kaakibat ang pagiging mahina at sagabal. Pabigat na dalahin sapagkat umaasa na lamang sa benepisyong matatanggap, at kung ano-ano pa! Hinde na pinahalagahan ang kayang naibahagi sa pag-unlad, sadyang napakalupit ng kapalaran. Sa puntong ito iisa lang ang masasabi ko ikaw, ako, maging sino ka man darating at darating ka sa dapit hapon ng iyong buhay.

samot-sari;

Bawat nilalang sa mundo ay may kanya-kanyang talino at kakayahan. Maging sino ka man, manggagawa o mataas na opisyal ng gobyerno o ang pinakamatalinong nilalang, ang mahalaga ay may pinagkatandaan ka ba? Madali ang maging tao sa mundo subalit mahirap ang magpakatao.

Ugaling Pilipino - ugaling asal.

Isang kasabihang bukang bibig ninoman, sa mga nagdaang panahon, maging ang mga kinikilalang bayani ay nagtaksil sa kapwa nya pilipino, mga samot-saring usapan, mga kaganapang nanyari kina Apolinario Mabini, kay Gat. Andres Bonifacio, sila ay mga biktima ng masamang kaugaliang pilipino.

Maging sa makabagong panahon, kasa-kasama pa rin ang nakaririmarim na ugaling pilipino, ang pagiging mapag-imbot, makalamang at ang makapandaya! Sa katabing bahay, sa kabiyak ng may kabiyak, kapatid sa kapatid, sabihin na natin maging sa mga pampubliko at pribadaong tanggapan ay may mga kaganapan ding nanyayari, mga paninira sa kapwa katrabaho, mga tsismosa at tsismosong kapitbahay, ang mga kumakaliwang mga kabiyak na haligi at ilaw ng tahanan, bagkus di alintana ang sama na dulot ng nasabing trahedya, na ang mga anak, magulang ang mag-sasakripisyo at biktima ng mga kahayopan at mapag-husgang dila at mata ng lipunan. Maging sa ibayong dagat naroon ang pagtataksil sa kapwa pilipino ng dahil lamang sa nag-aalimpuyong pag-iimbot, hahamakin ang lahat mapabuti lamang ang katayuan, maging buhay man ang ibuwis. Dangan kilala ang pilipino sa pagiging madasalin, maka-Diyos, sa kagandahang asal, kagalangan at ang pagiging masunurin sa batas, subalit kabaligtaran sa sariling bansang sinilangan, lahat ng kasalaulaan ay nanyayari sa sariling bayan, subalit pag nasa ibayong dagat lubos-lubos ang pag-galang sa bandila at mga alintutunin at batas ng nasabing banayagang bansa, ugaling pilipino-ugaling asal! napaksamang pakinggan subalit totoong nanyayari. Ang pag lapastangan sa sariling bansa ng kapwa pilipino, mga nilalang na hinde makapanamit o makapagsuot ng anumang kasoutan kung hinde rin lang galing sa bansang banyaga, naroon ang labis-labis na pag-galang kung ang tao ay nabibilang sa matataas na lipunan o nakakarangyan sa buhay, naroong hinde pagbuksan ng pinto kung ang papasok ay isang hamak na tindera ng bibingka at suman lamang, naroon ang hinde pagkalooban ng mauupuan ang mga matatanda at may kalong na bata sa mga pampublikong sasakyan, nasaan na kagandahang asal na ating natutunan sa paaralan, marahil ay naiwan sa paaralang pinanggalingan, sayang! Sa panahong ito, atin ng inaani ang kasuklam-suklam na anyo ng henerasyong ating pinaggalingan, henerasyong ating kinagisnan, henerasyong nagbigay ng maling paniniwala sa makabagong hinaharap, ang kumita ng limpak-limpak na salapi. Maging mga diyakulo, pari, obispo ay dawit sa tukso ng salapi, wala na ba tayong puring maipagmamalaki, kungdi ang ugaling pilipino na ugaling asal? Ganyan mo ba nais na ikaw ay maalala at makilala sa iyong pag-panaw sa mundo? tsk! tsk! tsk!

Samutsari:

Manyaring ating isabuhay ang simpleng paniniwala na ating kinalakhan, ang pagbibigay galang sa bawat nilalang sa mundo, maging tao, hayop, halaman at kalikasan, mga biyayang kaloob ng Poong Maylikha, dangay ating pagyamanin! Ang banal na paniniwala ay mag bubunga ng kagandahang asal at hinde ang paghahangad ng salapi. Isapuso, na tayo ay panandalian lamang sa mundong ibabaw, anomang bagay at yaman ay ating iiwan sa susunod na henerasyon kasama na ang kagandahang asal at hinde ang tinatawag na ugaling asal!

Sunod ka ba sa uso?

Nandito nanaman ako, tag ulan na nanaman, agawan nanaman sa sasakyan, baha doon, baha dito, pati kalikasan lalo na dito sa Pilipinas ay nakikiuso na rin, bakit? di ba meron na rin tayong Buhawi, na kadalasay inyo lang maririnig sa bansang banyaga lamang, ang Pilipinas mas kilala sa Baha at pag-guho ng lupa, o di kaya'y Red Tide at ang pinaka nakapandidiri ay ang kurapsyon! Lumagay na lamang tayo sa simpling mamayan, sa mga pampublikong sasakyan, mahirap, nagmamaya-mayamanan, ang sososyal-sosyalan, estudyante, may napapasin ba kayo? halimbawa sa isang airconditi0ned na sasakyan, bigla-bigla ay inyong maamoy ang di maipaliwanag na amoy na parang nabubulok na prutas o maalisangsang na amoy, eto ang tinatawag na hand sanitizer, may dahilan bakit kanyo, ito ay ang dahilan sa pera! sadyang mga ipokrito ang mga tao ngayon, nandidiri kunwari sa pera, ang pera daw ay marumi, nanggagaling ng palengke, ng funeraria, ng sugalan, at gobyerno, pero saan ba ang punta ng mga tao, saan pa kundi ang mag-hanap buhay upang kumita ng pera para sa ika-bubuhay, pambili ng makakain, pang bayad matrikula, para sa pambaon sa eskwelahan ni anak, ni kuya, ni ate, ni bunso at ni papa, pambayad ng renta sa bahay, pambayad ng utang (credit card) at higit sa lahat pambili ng hand sanitizer na isasabit sa bag at hand bag para hindi mawala sa uso! ikaw may nakasabit na rin ba sa bag mo? kung wala pa, bili na para di ka napagiiwanan sa kalukuhan.

samut-sari: Ang mabuhay ng simple ay kayamanan na, hindi na kinakailangang pang sunod sa uso o nababahala sa sasabihin ng iba, manapay sundin ang kalooban.

:)

Ngayon ika-7 ng Hulyo 2010

Ang Pisara!

Habang ako ay nasa pampublikong sasakyan, napako ang aking kamalayan sa mag-iinang nakasakay din sa naturang sasakyan. Sa aking pakiwari sa pampublikong paaralan nag-aaral ang kanyang mga magigiliw na supling. Habang binabaybay ang daraanan, nagbibilang ang naturang bata mula sa isa hanggang dalawampo! Sabay pag-awit sa himig ng abakada at pambansang awit. Magagalang ang mga bata, nasasalamin sa kanyang mga magulang ang kagandahang asal na iminulat sa kanyang mga supling.

Isang katanungan ang umukilkil sa akin na mula sa nasabing bata. Aking napagtanto na bakit ang nasabing bata pa ang nakapuna sa simpleng bagay na mula't sapol ay hinde naitatama maging ng ating mga namayapang guro, bayani at tinaguriang pambansang pigura. Maging ng magulang ang napakapayak na katanungang ito! - " Inay! Inay! Bakit po ba tinawag ng black board ang pisara? E hindi naman po sya black, dark green po! Inay mali po ba ako?

Aking hinintay ang sagot ng kanyang ina, ang tugon ...Shhhhhh! nakakahiya anak, wag kang maingay! Nanahimik ang bata, bakas sa kanyang mukha ang katanungang hindi natugunan ng tama.

Ako mismo hindi ko rin nasagot ang naturang katanungan, hanggang sa ako ay nakauwi na ng aming tahanan. Bakit nga ba black board? Ang pisara at kulay lumot at hinde itim, bakit magpahanggang ngayon ay black board pa rin ang tawag? Bakit ang White board tama? Ah, eto na marahil ang naituro ng emperyalistang kano noong tayo ay kanila pang nasasakupan.

Ginintuang pananaw: Sadyang napakabusilak ng puso ng isang bata, hinding-hinde magsasabi ng mali, pawang katutuhanan ang namumutawi sa kanyang maninipis na labi. Tunay na saksi sa katutuhanan.

Ikaw alam mo naman na kulay lumot ang pisara, bakit tinatawag pa nating itim na pisara?

Ako lumaki akong black board! Ikaw? Yung bata, ayaw nyang pumayag, hinde daw black board!

Ah, ewan hihigop na lang ako ng malabnaw na kape!

Ngayon ika-1 ng Hulyo, 2010

Kay tamis na Ala-ala.

Eto kami noon, ang kumpanyang kung tawagin ay ikalawang pamilya. Napakasaya! Kahapong kay-inam! Nakalulungkot isipin na ang ilan sa amin ay pumanaw na.

Sa darating na ika-26 ng Hulyo,Lunes, aming gugunitain ang ika-10 taong anibersaryo ng kamatayan ng aming dating pinuno, Mr. Antonio Roa Mercado. Magkakaroon ng pag-aalay ng banal na misa sa parokya ni San Antonio de Padua, lungsod ng Makati. Susundan ng isang salo-salo sa naturang ding lungsod at lugar - Polo club.

Tunay na madalisay at matimyas ang pagsasamahan ng bawat isa sa amin na walang halong pag-iimbot. Basic Motivators, Inc. Isa ka na lang masayang alaala ng kahapon.

Ginintuang kasabihan: Ang kasalukuyan ang umuukit para sa iyong kahapon. Ang kahapon ay alala na lamang ng iyong lumipas.

Isang tasang kape, sukatan ng kaunting kaligayahan. Sa bawat paglagok gumuguhit ang linamnam ng bawat butil na kinatas at sumasamyo sa bawat himaymay ng ating kamalayan.

Ngayon ika-29 ng Hunyo 2010

Ang Salat-wikain at mga kasa-bihang pilipino.

Mula ng ako'y magkaisip, hanggang inabot ko na ang edad kong eto, marami-rami na rin akong nabasang salawikaing pilipino, subalit kung atin nanam-namin ang bawat kataga ay hinde na naangkop sa kapanahunan ngayon. Naririto ang ilan sa mga salawikaing pilipino na tinaguriang "salat-wikain at kasa-bihang pinoy!".

1. Pag sinabing ako ang nag-saing, at iba ang kumain, magagalit ka ba? halimbawa kung ang nanay mo ang kumain, o ang tatay mo, o ang mga kapatid mo? Magagalit ka ba?

2. Pagka-haba-haba man daw ng prusisyon, prusisyon pa rin at mahaba pa rin! Kaya nga tinawag na prusisyon eh!

3. Bato-bato sa langit ang tamaan daw ay pangit! Pangit nga ba?

4. Bakit kailangang kalusin pag puno na ang salop? pwede namang kilohin di ba?

5. Mala-palasyo man ang tahanan ang nakatira naman ay kwago! Pwede na rin, kadalasan ang nakatira ay unggoy o buwaya!

6. Bakit parati na lang sinasabing "anak sa labas!" Meron bang anak sa loob?

7. Ang larong luksong baka, ay pang baka lang ba? Paano na ang kambing? Ang kabayo?

8. Paanong naging matalas ang dila, gayong pag-kalambot-labot neto? Di ba mas matalas pa ang blade at labaha?

9. Bakit pa parati nalang nating sinasabing ibaon mo na lang sa limot? Pwede namang ilagay sa kahon o di kaya sa bote?

10. Gaano ba talaga kalalim ang gabi, pag sinasabing lumalalim na ang gabi?

11. Bakit dumarami ang mandurokot? Dahilan ba sa kasabihang, pag may isinuksok ay may dudukutin? kadalasan ibang tao ang dumudukot!

12 . Pwede bang gamitin ang Credit Card , sa utang na loob?

13. Mauubusan ba ng isip ang tao pag sinabing, di ko maubos maisip?

14. Bakit na lang kalimitang sinasabing itaga mo sa bato? Gayong pwede na namang sa kahot o sa damo mo itaga ang itak mo, mag maganda kung sa kalaban mo itataga!

15 . Gaano ba talaga kabilis ang oras, pag sinasabing ang bilis naman ng oras! di ba Bente kwatro oras lang ang isang araw?

16. Totoo bang dumadalaw ang antok? Nagmumulto din, ganoon?

17. Gaano ba talaga katamis ang pag-ibig? Mas matamis pa ba sa asukal? Sa pulot?

18. Paanong naging bahagi ng tao ang Pulo't gata? ang pulot ay matamis, ang gata ay katas ng matandang niyog, anong kaugnayan nyan sa bagong kasal? Saan ba nanggaling ang salitang Pulo't gata para sa magsing-irog?

19 . Gaano ba talaga kaputi ang busilak? Mas maputi pa ba sa puti?

20. Bakit ba parating nakikita mo ang muta ng iba, gayong ang muta mo na nasa sarili mong mata ay hindi mo matanaw?

21. Bakit ba parati nalang nating sinasabing " Parang natutulog lang!" Gayong alam naman ng lahat na sya ay pumanaw na at nasa loob ng ataul.

22. Bakit kailangang tanungin mo pa ang tao na kung kumain na sya? Syempre ang sagot "Oo" kahit sa totoo lang hinde pa kumakain! bakit nga ba?

23. Bakit kailangang tawaging "white lie" ang kasinungalingan na pinag-kaisahan ng iilan gayong alam naman nating kasinungalingan din naman? Mabuting sinungaling? aww! Bakit meron bang green lie, red lie, violet lie! Ay naku sinungaling pa rin!

24. Bakit ba paratin na lang nating naririnig ang salitang " inaapoy ng lagnat!" nagliliyab ba sya? nakapapaso ba sya?

25. Bakit ba parati nalang nating naririnig na syam daw ang buhay ng pusa, gayong nag-iisa lang naman sya?

26. Bakit kailangang bumusina pag ikaw naparaan sa kampo santo? May tumatawid ba na patay?

27. Pag naulan at naaraw may ikinakasal daw ng kapre at tikbalang! Di ba sa gabi lang sila lumalabas? May pari at huwes din ba sila?

28. Bakit kailangang mamaluktok kung maiksi ang kumot? Patayin mo lang ang aircon at electric fan, nakatipid ka pa sa kuryente!

29. Gaano ba talaga kasakit kapag-inabot ka ng pagkagat ng dilim? Nakagat ka na ba ng dilim?

30. Gaano ba katotoo na "ang hinde daw lumingon sa pinanggalingan, ay hinde daw makakarating sa paroonan!" Ay totoo yan, kasi nabangga sya ng kotse, kasi lingon ng lingon sya sa pinanggalingan nya!

31. Ano ba talaga ang manyayari pag inabot ka ng siyam-siyam?

32. Gaano ba talaga kabilis ang sinasabing " mabilis pa sa alas kwatro!" Sing tulin ba sya ng Train?

33. Anong uri ng panulat ang ginagamit pag sinabing " Ilista mo na lang sa tubig!"

34. Totoo bang matagal mamatay ang masamang damo? Di isang bunutan lang patay na!

35. Aanhin pa ang damo kung patay na ang kabayo? Di ba pwede namang ipakain sa baka. kalabaw, kambing o kuneho yong damo?

36." Kapag sarado ang pinto, kahit kumatok ka, hinde ka welcome!

Kung bukas ang pinto pwede kang pumasok, kaya lang walang mag e-entertain sa iyo, kasi masama kang tao! Alam mo na yan kung sino ka!

37. Bakit ba parati na lang nating sinasabi sa babaeng nangangaliwa na " naglalaro yan ng apoy", gayong hinde naman apoy ang nilalaro nya. sssshhhhh! bawal yan!

38 . Kung ano daw ang iyong itinanim, ay sya mong aanihin! Natural, kung palay, palay ang aanihin! Kung Mangga mamumunga ng mangga! Kung pera, wala! Hinde naman natubo ang pera di ba?

39. Bakit sinasabing anino mo, hila mo! e hindi naman natin hinihila ang anino natin di ba? kusa syang nasunod! mabaiit ang anino mo!

40 . Bakit sinasabing "Ano mang pait ng karanasan, syang tamis ng kinabukasan!" hinde naman totoo, mapait pa rin kinabukasan ang ampalaya!

41. Bakit sinasabing habang nasusugatan, ay lalong tumatapang! Sa dinami-dami kong nakitang aksidente lahat ng nasugatan pinanghihinaan ng loob, hinde pala totoo ang kasabihan!

42. Nasa kabataan daw ang pag-asa ng bayan? MALI! Di ba nasa pagpapalaki ng magulang ang pag-asa ng kinabukasan! ang daming bata sa kalye nandudukot na at pumapatay!

Mga samot-sari kasabihan na kung ating nanam-namin ang iba kakaiba na ang kahulugan sa hinaharap. Mga kasabihang nag bigay kulay sa maganda at kay yamang kahapon, sa mga hinerasyong nag-salin lahi, mga kasabihang nagiging iba na ang kahulugan. Manyaring magkaroon ng ibang uri ng kasabihan na naaangkop sa kasalukuyang pamumuhay.

Hinde masama ang mabuhay sa matandang kaugalian, huwag lang padadala sa matandang nakagawian.

Ginintuaang kasabihan: Ang tao ay nabubuhay sa pang araw-araw ng pakiki-pagsapalaran.

Huwag lang tayo makalilimot, lingid sa atin na may isang nakakakita sa atin sa araw-araw, ang Poong Maylikha! Isa-puso natin, isa-buhay natin ang ating pananampalataya. Huwag iasa sa mga kasabihan at pamahiin na kay tagal ng namayani sa henerasyon.

Tulad ng isang tasang kape, kadalsa'y salat sa tamis, salat sa lasa, nahahalintulad sa buhay ng isang tao.

Ngayon, ika-25, hunyo 2010

Ang katrabaho.

Minsan gusto man nating makatulong, bakit may mga taong hinde mo maintindihan ang mga pag-uugali? Tulad na lang noong nakaraang taon, panahon ni "Ondoy" hinde lingid sa kalaman ng lahat na marami-rami din ang naging biktima, huwag na tayong lumayo pa, sa aming tanggapan, may ilan na naging biktima ng nasabing trahedya.

Sa pagmamagandang loob ng isa naming ka-opisina, sya ay bumuo ng lupon na magtatatawag sa mga kasamahan namin na sa aming pag-kakaalam ay naging biktima rin sila ng mapaminsalang baha ni Ondoy, ng sa gayon ay malaman ng aming tanggapan kanilang kalagayan. Ako ang syang naatasang mag-padala ng mga mensahe sa pamamagitan ng text messaging sa aming departamento, akin silang inisa-isang padalhan ng mensahe at 99% ay nag -sipag tugon sa nasabing mensahe, subalit ang nag-iisang ito na di ko mawari kung ano ang ibig ipahiwatig ni ha at ni ho ay wala man lang tugon. Aking pinag-bigay alam sa aming namumuno at ito ay kanyang ikinabahala! Pinasubukang tawagan at ipinakausap sa isa sa mga ka grupo nya trabaho. Matagumpay namang natawagan at nakausap, maayos naman daw sya at hinde sila napasok ng baha na dulot ni Ondoy. Napakapalad nya at mataas ang kinalalagyan ng kanilang tahanan, kwidaw ka, minsan isang araw tahanan mo naman hahagupitin, upang ipalasap sa iyo ang iyong kahambugan. Ang dahilan ng kanyang walang pagtugon - (low bat na raw kaya di nya magawang tumugon sa mga text message, mas nakayanan ng bateriya ng kanyang celfon ang tawag kaysa sa text message, ganoon? Maliwanag na ayaw nya sa akin at namimili sya ng kakausapin at tutugunan).

Pagkaraan ang ilang araw, ang nasabing taong ito ay pumasok na at pawang pabala't kayo at kabulaanan lamang ang hatid na paliwanag, minabuti pa nyang basahin ang aming talaan sa pag aakalang gawa-gawa lamang ang nasabing hakbang at kitang-kita nya ang kanyang ngalan. Hinde na kailangan ang iyong paliwanag, nakaraan na yon! Tapos na! Tuwirang nabastos mo na ang lupon! Hinde ko naman din ninais na ako ang maatasan sa gawaing yaon, bagkus buong puso kong tinanggap at ginampanan, alang-alang sa mga kasamahan kong naging biktima! At hindi ko rin nanaisin na manatili sa aking celfon ang numero mo sayang lang ang espasyo, may mas karapat-dapat at hinde rin naman ako interesado sa iyo.

Sa ngayon, hinde ko maipaliwanag ang akin nararamdaman, sa totoo lang ang tingin ko sa kanya isang MALAKING PLASTIK! PLASTIK MAN yeahhhh! Mapag-balatkayo! Bulaan! Marahil hinde na muli pang maibabalik ang dating pakikitungo. Maging pagbati ay hinde nararapat, sayang lamang ang aking laway! Tanging pag-iwas na lamang sa araw-araw ang nararapat! Mayaman daw kasi ang nasabing kawani, kaya hinde nya kailan man kailangan ng tulong na mang-gagaling sa kanyang mga ka-opisina.

Kahit ilang Ondoy man ang dumating sa ating buhay, mananatili pa rin sa amin, sa akin ang pag-tulong sa kapwa sa abot ng aming makakaya. Maraming Salamat St. Francis of Assisi!

Ginintuang pananaw: " Hinde kailan man dapat pang-hinayangan ang walang kwentang tao, paglahuan ng lakas ng dahil lamang sa iisa, mas kailangan ka ng mas nakararami. Ang yaman, sa isang kisap-mata'y dagliang maglalaho, manapay 'wag iwaglit sa isipan na ang buhay sa mundo ay panandalian lamang. Ang Mahalaga ay kung ano ang iyong nagawa at ginawa mo sa kapwa mo. Maging mabuti man o masama tiyak na mag-iiwan ng bakas sa iyong pagkatao.

Sa araw na ito hinde kape ang aking hinihigop, may isang mabait na kaluluwang nag-bigay unlak sa akin ng isang puswelong masarap na tsaa, mula sa isang kilalang kapehan dito sa lungsod ng Makati - Ang Starbucks!

Napakasarap talaga ng galing sa puso! Mabuhay ka Anthony Lim!

Nababanaag sa iyong mukha ang ginintuan mong kalooban. Magparami ka ng lahi!