Ang katrabaho.
Minsan gusto man nating makatulong, bakit may mga taong hinde mo maintindihan ang mga pag-uugali? Tulad na lang noong nakaraang taon, panahon ni "Ondoy" hinde lingid sa kalaman ng lahat na marami-rami din ang naging biktima, huwag na tayong lumayo pa, sa aming tanggapan, may ilan na naging biktima ng nasabing trahedya.
Sa pagmamagandang loob ng isa naming ka-opisina, sya ay bumuo ng lupon na magtatatawag sa mga kasamahan namin na sa aming pag-kakaalam ay naging biktima rin sila ng mapaminsalang baha ni Ondoy, ng sa gayon ay malaman ng aming tanggapan kanilang kalagayan. Ako ang syang naatasang mag-padala ng mga mensahe sa pamamagitan ng text messaging sa aming departamento, akin silang inisa-isang padalhan ng mensahe at 99% ay nag -sipag tugon sa nasabing mensahe, subalit ang nag-iisang ito na di ko mawari kung ano ang ibig ipahiwatig ni ha at ni ho ay wala man lang tugon. Aking pinag-bigay alam sa aming namumuno at ito ay kanyang ikinabahala! Pinasubukang tawagan at ipinakausap sa isa sa mga ka grupo nya trabaho. Matagumpay namang natawagan at nakausap, maayos naman daw sya at hinde sila napasok ng baha na dulot ni Ondoy. Napakapalad nya at mataas ang kinalalagyan ng kanilang tahanan, kwidaw ka, minsan isang araw tahanan mo naman hahagupitin, upang ipalasap sa iyo ang iyong kahambugan. Ang dahilan ng kanyang walang pagtugon - (low bat na raw kaya di nya magawang tumugon sa mga text message, mas nakayanan ng bateriya ng kanyang celfon ang tawag kaysa sa text message, ganoon? Maliwanag na ayaw nya sa akin at namimili sya ng kakausapin at tutugunan).
Pagkaraan ang ilang araw, ang nasabing taong ito ay pumasok na at pawang pabala't kayo at kabulaanan lamang ang hatid na paliwanag, minabuti pa nyang basahin ang aming talaan sa pag aakalang gawa-gawa lamang ang nasabing hakbang at kitang-kita nya ang kanyang ngalan. Hinde na kailangan ang iyong paliwanag, nakaraan na yon! Tapos na! Tuwirang nabastos mo na ang lupon! Hinde ko naman din ninais na ako ang maatasan sa gawaing yaon, bagkus buong puso kong tinanggap at ginampanan, alang-alang sa mga kasamahan kong naging biktima! At hindi ko rin nanaisin na manatili sa aking celfon ang numero mo sayang lang ang espasyo, may mas karapat-dapat at hinde rin naman ako interesado sa iyo.
Sa ngayon, hinde ko maipaliwanag ang akin nararamdaman, sa totoo lang ang tingin ko sa kanya isang MALAKING PLASTIK! PLASTIK MAN yeahhhh! Mapag-balatkayo! Bulaan! Marahil hinde na muli pang maibabalik ang dating pakikitungo. Maging pagbati ay hinde nararapat, sayang lamang ang aking laway! Tanging pag-iwas na lamang sa araw-araw ang nararapat! Mayaman daw kasi ang nasabing kawani, kaya hinde nya kailan man kailangan ng tulong na mang-gagaling sa kanyang mga ka-opisina.
Kahit ilang Ondoy man ang dumating sa ating buhay, mananatili pa rin sa amin, sa akin ang pag-tulong sa kapwa sa abot ng aming makakaya. Maraming Salamat St. Francis of Assisi!
Ginintuang pananaw: " Hinde kailan man dapat pang-hinayangan ang walang kwentang tao, paglahuan ng lakas ng dahil lamang sa iisa, mas kailangan ka ng mas nakararami. Ang yaman, sa isang kisap-mata'y dagliang maglalaho, manapay 'wag iwaglit sa isipan na ang buhay sa mundo ay panandalian lamang. Ang Mahalaga ay kung ano ang iyong nagawa at ginawa mo sa kapwa mo. Maging mabuti man o masama tiyak na mag-iiwan ng bakas sa iyong pagkatao.
Sa araw na ito hinde kape ang aking hinihigop, may isang mabait na kaluluwang nag-bigay unlak sa akin ng isang puswelong masarap na tsaa, mula sa isang kilalang kapehan dito sa lungsod ng Makati - Ang Starbucks!
Napakasarap talaga ng galing sa puso! Mabuhay ka Anthony Lim!
Nababanaag sa iyong mukha ang ginintuan mong kalooban. Magparami ka ng lahi!
No comments:
Post a Comment